Ostatnie słowa Goethego brzmiały "Więcej światła". Od kiedy wyczołgaliśmy się z mułu ten okrzyk nas jednoczył. Więcej światła, słońca, pochodni, świec, neonów. Światła, które wygna ciemność z naszych jaskiń, rozświetli drogi i wnętrza lodówek. Powodzie świateł na stadionach i latarek do czytania pod kołdrą. Światło to coś więcej niż waty. To metafora. Twoje słowo jest latarnią dla moich stóp. Prowadź mnie światło przez ciemności. Noc jest ciemna a do domu daleko. Prowadź mnie. Powstań i świeć. Nadeszło Twoje światło. Światło to wiedza, światło to życie, światło to światło.

Goethe's final words: “More light.” Ever since we crawled out of that primordial slime, that’s been our unifying cry, “More light.” Sunlight. Torchlight. Candlight. Neon, incandescent lights that banish the darkness from our caves to illuminate our roads, the insides of our refrigerators. Big floods for the night games at Soldier’s field. Little tiny flashlights for those books we read under the covers when we’re supposed to be asleep. Light is more than watts and footcandles. Light is metaphor. Thy word is a lamp unto my feet. Rage, rage against the dying of the light. Lead kindly light amid the encircling gloom, lead thou me on, the night is dark and I am far from home, lead thou me on. Arise, shine, for thy light has come. Light is knowledge, light is life, light is light.